Abstract

Bugün gelinen noktada biliyoruz ki öğrenme, ne yalnızca davranışlarda gözlenen değişme ne de yeni bilgiyi önceki bilgilerle ilişkilendirerek belleğe depolamaktır. Bunlardan ilki, davranış odaklı öğretim anlayışını gündeme getirmiştir. Süreci görmeyen, bu anlamıyla öğrenme ortamını düzenlemekten çok sonuçta elde edilecek ürüne (davranışa) yönelmiş olan bu öğretim anlayışı, bireysel farklılıklar, öğrenmeyi öğrenme, öğrenilenleri yaşama transfer etme gibi önemine inanılan bir çok öğrenme ilkesinin öğrenme–öğretme süreçlerine taşınmasına engel oluşturmuş bir öğrenme anlayışı olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu anlayışın egemen olduğu dönemin bilgi ve teknoloji yapısı da söz konusu anlayışı meşrulaştırıp savunmayı haklı çıkarabilir niteliktedir denilebilir.

Key words: İlköğretim, Proje tabanlı öğrenme, Sosyal Bilgiler